ประเพณีไทย การฝังศพของกลุ่มประเทศลุ่มแม่น้ำโขง

ประเพณีไทย การฝังศพของกลุ่มประเทศลุ่มแม่น้ำโขงสมัยก่อนประวัติศาสตร์และประวัติศาสตร์ตอนต้น
บทนำ
คติ ความเชื่อ พิธีกรรม เกี่ยวกับการตายและประเพณีการฝังศพเดิมเราเชื่อว่าร่างกายคนย่อมมีสิ่งหนึ่งสิงอยู่ เมื่อสิ้นลมหายใจแล้ว แต่สิ่งที่สิงอยู่ในร่างกายยังคงอยู่ไม่ตายไปตามร่างกาย เซอร์เจมส์เฟรเซอกล่าวอธิบายไว้ในหนังสือ The Gloden Bough ว่ามนุษย์สมัยป่าเถื่อนย่อมอธิบายลักษณะแห่งความเป็นไปของธรรมชาติในส่วนที่ไม่มีชีวิตว่ามีอำนาจอะไรอย่างหนึ่งซึ่งมีชีวิตเป็นผู้จัดให้มีขึ้นหรือให้เป็นไปตามนั้น

 เช่นคนเรามีชีวิตและเคลื่อนไหวได้ เพราะมีคนเล็กๆ หรือสัตว์เล็กๆสิงอยู่ในร่างกายคน สัตว์ก็มีสัตว์น้อยๆ อยู่ในตน คนก็มีคนน้อย ๆอยู่ในตน เรียกกันว่าวิญญาณ

วิญญาณทำให้สิ่งมีชีวิตกระดุกกระดิกได้ ถ้าคนเรานอนหลับหรือตายไป วิญญาณก็จะออกจากร่างชั่วคราว แต่ถ้าตายไปก็จะออกจากร่างกายไปอย่างเด็ดขาด


คติความเชื่อในเรื่องของความตายมีมากมายหลายรูปแบบแต่ละชุมชนก็แตกต่างกันในรายละเอียดแต่มีประเด็นหลักที่น่าจะมาจากแนวคิดเดียวกันคือ ความหวาดกลัววิญญาณหรือผีของผู้ตาย

ปรานี วงษ์เทศ กล่าวไว้ว่า เมื่อผู้ตายตายไปจะเปลี่ยนสภาพเป็นวิญญาณที่ดุร้ายและอาจนำอันตรายมาสู่คนได้ จึงจำเป็นต้องมีประเพณีและพิธีกรรมขึ้น เช่นมัดตราสังข์ของไทย เป็นต้น